Ψάχνοντας για γεγονότα που έγιναν στις 23 Ιανουαρίου, το μάτι μου έπεσε πάνω στην επίσημη υποψηφιότητα της Ελλάδας για τη διοργάνωση των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που έγινε στη Λωζάνη σα σήμερα το 1996. Αρχικά η επιδίωξη των ιθυνόντων ήταν να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 στην Αθήνα, 100 χρόνια ακριβώς μετά την ανασύσταση των αρχαίων αγώνων[1] στην Ελλάδα από τον Πιέρ ντε Κουμπερντέν (Pierre Frédy, Baron de Coubertin)[2]. Παρόλα αυτά η διοργάνωση ανατέθηκε στην Ατλάντα των Η.Π.Α..

Την επόμενη χρονιά κατά τη διάρκεια της 106ης Συνόδου της ΔΟΕ ( Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ) η ελληνική αντιπροσωπία με επικεφαλής τη Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, με σύνθημά της την ''ολυμπιακή ιστορία'', επικρατεί της ιταλικής με 66 ψήφους έναντι 41. Η 28η Ολυμπιάδα θα γίνει το 2004 στην Ελλάδα και η Αθήνα θα είναι η οικοδέσποινά της. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιστρέφουν από εκεί που ξεκίνησαν και η Ελλάδα μπαίνει για μια δεκαετία περίπου σε νέες περιπέτειες.

Οι πολιτικές – οικονομικές – διεθνείς συγκυρίες φαινομενικά ήταν υπέρ της. Είχε μια σταθερή κυβέρνηση, η οικονομία της, αν και με ενέσεις, βάδιζε σταθερά με προοπτικές ανέλιξης ( σύμφωνα πάντα με τους ευρωπαίους και τους κυβερνητικούς εκπροσώπους) και η ευρώπη ήταν με το μέρος μας. Όλα λοιπόν ήταν έτοιμα !!!

Ήταν όμως ; Το 1997 όταν η ελληνική ολυμπιακή επιτροπή ξεκινούσε τις εργασίες της, δημοσίευσε έναν προϋπολογισμό 2,2 δις ευρώ. Η αρχική τους επιδίωξη ήταν να γίνουν οικονομικοί αγώνες, χωρίς υπερβολές με στόχο την ανάδειξη του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, του ευ αγωνίζεσθαι, αλλά και η αρχή μιας ισχυρής Ελλάδας.

Τελικά οι κωλυσιεργίες και τα πολιτικά τερτίπια οδήγησαν τον προϋπολογισμό σε άνοδο.Συγκεκριμένα το 2004 η κυβέρνηση του Πασόκ, λίγο πριν την πτώση της, δήλωσε πως το ποσό ανέβηκε στα 4,6 δις ευρώ, ενώ στα τέλη του 2004 η νέα κυβέρνηση Καραμανλή δήλωσε πως το ποσό ανέβηκε στα 8,95 δις ευρώ. Ένα χρόνο αργότερα ο Υπουργός Οικονομικών Π. Δούκας σε έρευνα δήλωσε πως ο προϋπολογισμός τελικά ήταν 13,5 δις ευρώ, κάτι που αντιστοιχούσε στο 7% του ΑΕΠ !! Όταν άλλες πόλεις για την ίδια διοργάνωση, όπως το Σίδνεϊ και η Βαρκελώνη, χρησιμοποίησαν το 1,5% και 1,6 % του ΑΕΠ αντίστοιχα.  

Ας δούμε μερικές από τις υπερβολές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.

Ίσως η πιο περιττή κατασκευή ήταν αυτή της στέγης Καλατράβα στο ΟΑΚΑ. Στην αρχή κόστιζε 3,1 εκ ευρώ και στο τέλος το κόστος άγγιξε τα 250 εκ ευρώ. Τη στιγμή που στους Πορτογάλους το κόστος του EURO 2004 για όλα τα γήπεδα ήταν 800 εκ ευρώ!!

Επιπλέον το Ιππικό και Ιπποδρομιακό κέντρο που στοίχισε 250 εκ ευρώ είναι έτοιμο να κλείσει ή μπορεί να είναι ήδη κλειστό. Η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία, η οποία δόθηκε χωρίς διαγωνισμό (;) στην εταιρεία ALWEM I.M. Έναντι σχεδόν 33 εκ δολ. Η παραγωγή των τελετών έναρξης και λήξης δόθηκε στην Jack Morton W.L. Έναντι των 64 εκ ευρώ.

Επίσης ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα σε περιπτώσεις όπως, του συστήματος ασφαλείας C41 που τελικά δε λειτούργησε, του Ζέπελιν, που το πληρώσαμε 1,5 εκ ευρώ, λόγο καιρικών συνθηκών δεν πέταξε ποτέ, των δέντρων γύρω από το ΟΑΚΑ που δε φυτεύτηκαν σωστά και ξεράθηκαν και τέλος των βεγγαλικών που κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης παραλίγο να βάλουν φωτιά στο δάσος της Φιλοθέης.Το πράσινο και οι ελεύθεροι χώροι μειώθηκαν (Γαλάτσι, Μαρούσι), τσιμεντώθηκαν παραλίες όπως αυτή για παράδειγμα του Αγίου Κοσμά και του Σχινιά.

Την ίδια στιγμή φούντωναν οι φήμες για κατασπατάληση και από την πλευρά της κυρίας Γιάννας. Για ακριβά επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό, για αυτοκίνητα 20 εκ ευρω για τη ίδια και τους συνεργάτες της. Ακόμα και ο μέντοράς της Ζακ Ρογκ πήρε απόσταση από το θέμα και δήλωσε : “οι υπερβάσεις οφείλονται στην ελληνική μεγαλομανία και η ΔΟΕ δεν έχει καμία ευθύνη. Λυπούμαι, αλλά οι Έλληνες πρέπει να τα βάλουν με τον εαυτό τους και να κάνουν μια μακρά αυτοκριτική μετά το τέλος των Αγώνων “.

Στον αθλητικό τομέα την αρχή των αγώνων επισκίασε το θέμα των Κεντέρη – Θάνου, δύο ελπιδοφόρων για μετάλλια αθλητών, οι οποίοι κατά τη μετάβασή τους για έλεγχο ντόπιγκ έπεσαν με τη μηχανή. Όλη αυτή η ιστορία είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους από τους αγώνες.

Όλα αυτά γινόντουσαν ενώ η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη, η αξία των  ξένων επενδύσεων ήταν στο 0,7% του ΑΕΠ και οι μεγαλύτερες κατασκευαστηκές εταιρείες ζητούσαν ευνοϊκά μέτρα, προβλέποντας ίσως την μεγάλη ύφεση που επρόκειτο να συμβεί στη χώρα. Επίσης ο τουρισμός, η βαριά βιομηχανία για κάποιους, εκείνη τη χρονιά είχε πτώση σε σχέση με παλιότερα.

Όλα τόσο μαύρα πια ; Κανένα θετικό ; Η απάντηση είναι όχι. Η διοργάνωση φιλοξένησε 10.500 αθλητές (6.296 άνδρες και 4.329 γυναίκες ) και 5.500 προπονητές από 202 χώρες του κόσμου. Έγιναν 301 τελετές απονομές μεταλλίων σε 28 διαφορετικά αθλήματα. Ο κόσμος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει αθλήματα που δε βλέπει συχνά από κοντά π.χ. Σόφτμπολ. Πρωτοτυπία των αγώνων της Αθήνας αποτελεί η Γυναικεία και η Σπάθη Γυναικών. Στους αγώνες αυτούς ξεχώρισαν ο Μάικλ Φέλπς στην κολύμβηση, η Μπριγκίτε Φίσερ στο κανό/καγιάκ και ο Χισάμ Ελ-Γκερούζ στο αγώνισμα του δρόμου.

Παρά τους ανασταλτικούς παράγοντες η διοργάνωση έγινε στην ώρα της και η χώρα προβλήθηκε σε όλες της γωνιές του κόσμου.