Η εβδομάδα κύλησε με την αποκάλυψη συζητήσεων του γενικού γραμματέα της Κυβέρνησης Παναγιώτη Μπαλτάκου με τον Βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη, για το ζήτημα της δίωξης των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Η ''φιλική'', όπως φαίνεται συζήτηση, κατέληξε σε φιάσκο για το γενικό γραμματέα, αφού ''ο φίλος'' του Ηλίας τον κατέγραψε με κάμερα και το περιεχόμενο της το παρέδωσε στη δημοσιότητα. Η υπόθεση μου θύμισε λιγάκι την περίπτωση Κουκοδήμου-Τριανταφυλλόπουλου, όταν ο δεύτερος μαγνητοφώνησε τη ''φιλική'' συζήτησή τους, που είχε να κάνει με την υπόθεση Ζαχόπουλου και την εμπλοκή του Θέμου Αναστασιάδη με το περίφημο ροζ DVD και τη βοήθεια του Βουλευτή προς το Θέμο. Όλα αυτά το μακρινό 2008. Και στις δύο περιπτώσεις ο ''φίλος'' καρφώνει τον ''φίλο''. Τί σχέση μπορεί να έχει ένα ανώτατο στέλεχος της Κυβέρνησης με έναν Βουλευτή ακροδεξιού Κόμματος, ο οποίος έχει εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη; Γιατί η υπόθεση έγινε γνωστή τώρα που εκκρεμεί το Πολυνομοσχέδιο και καθημερινά έχουμε συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες από διάφορους φορείς (βλέπε καθαρίστριες και εκπαιδευτικούς); Είναι η πρώτη φορά που μια Κυβέρνηση της Δεξιάς ή αν θέλετε μέλη της Δεξιάς στρέφονται προς την ακροδεξιά για συμπαράσταση; Είναι η πρώτη φορά που μέλη του Δεξιού χώρου στέκονται δίπλα ή βοηθούν μέλη τέτοιον οργανώσεων;    

Ας γυρίσουμε στην ταραγμένη δεκαετία του '60, όταν τα μετεμφυλιακά συμπλέγματα δεν είχαν υποχωρήσει παρά τις αμνηστεύσεις που είχαν δοθεί. Το Μάιο του 1963 λαμβάνει χώρα μία δολοφονία που τάραξε την πολιτική ζωή του τόπου. Η δολοφονία του Βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και ο τραυματισμός του Γιώργου Τσαρουχά. Οι δράστες συλλαμβάνονται μετά από καταδίωξή τους από ένα απλό πολίτη και όχι από την αστυνομία. Ξεκινάει μία προσπάθεια συγκάλυψης καθώς σύμφωνα με τους ανακριτές και τους εισαγγελείς βρίσκονται υψηλόβαθμα στελέχη της αστυνομίας και όχι μόνο. Συγκεκριμένα, στη Θεσσαλονίκη είχαν ξεκινήσει οι ανακρίσεις για το «ατύχημα», συμπέρασμα που έβγαλαν οι αστυνομικές αρχές, από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Αργότερα ο Παπαντωνίου αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη. Αν και η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρώτο πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Έτσι, τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη, που ήταν οι δράστες, ακολούθησαν τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όπως οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος.

Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης στην οποία ανήκε ο Γκοτζαμάνης, Ξενοφών Γιοσμάς (λόγω της δράσης του στην Κατοχή, είχε καταδικαστεί ως δοσίλογος και, ακριβώς για τον λόγο αυτό, αποκαλείται συχνά κοροϊδευτικά Φον Γιοσμάς) και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τριανδρίας. Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση των αγανακτισμένων πολιτών» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης». Οι αποκαλύψεις θορύβησαν τον Πρωθυπουργό Καραμανλή, ο οποίος παραιτείται και φεύγει για το εξωτερικό. Πρωθυπουργός είναι πλέον ο Παναγιώτης Πιπινέλης, ο οποίος μετέπειτα έγινε Υπουργός της Χούντας.

Η δίκη θα γίνει περίπου τρία χρόνια αργότερα και συμπέσει όλως τυχαίως με την ''Υπόθεση Ασπίδα''. Ανάμεσά στους καταδικασθέντες δεν υπήρξε τελικά κανένας αξιωματικός, καθώς όλοι αθωώθηκαν από τους ενόρκους παμψηφεί. Οι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης για τις κατηγορίες της φυσικής αυτουργίας, της ηθικής αυτουργίας και της συνέργειας σε φυγάδευση, δέχθηκαν τις βαρύτερες ποινές: 11 και 8½ χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα. Ο Χρήστος Φωκάς καταδικάστηκε σε 15μηνη φυλάκιση για τον τραυματισμό του βουλευτή Γιώργου Τσαρουχά, ενώ οι υπόλοιποι έξι (εκ των συγκεντρωθέντων «αντιφρονούντων», ανάμεσά τους ο Γιοσμάς) σε ποινές φυλάκισης από τρεις μήνες μέχρι ένα χρόνο, με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης. 

Παρόλα αυτά οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής εκτοπίστηκαν μετά το πραξικόπημα του 1967 στα Γιούρα ενώ και οι ανακριτές Χρήστος Σαρτζετάκης και Παύλος Δελαπόρτας συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν για μήνες. Οι αυτόπτες μάρτυρες Χατζηαποστόλου, που πάλεψε στο περίφημο τρίκυκλο με τους δράστες, και Σωτηρχόπουλος, στον οποίο το πολιτικό γραφείο του Πρωθυπουργού πρότεινε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να αλλάξει την κατάθεσή του, κατηγορήθηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση. Ο Τσαρουχάς πέθανε έπειτα από φριχτά βασανιστήρια το 1968, ενώ οι Κοτζαμάνης, Εμμανουηλίδης και Γιοσμάς αμνηστεύτηκαν από το Χουντικό καθεστώς!! 

Φεύγοντας από τα σκοτεινά χρόνια της ''πειθαρχημένης'' Δημοκρατίας φτάνουμε στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα. Ευρωπαϊκή τροχιά για τη χώρα, ''σοσιαλισμός'', νομιμοποίηση Κ.Κ.Ε, οικονομική αισιοδοξία κτλ. Δε λείπουν όμως και τα σκάνδαλα που απορρυθμίζουν την πολιτική κατάσταση, όπως σκάνδαλο Κοσκωτά, συνεχείς εκλογές, Κυβερνήσεις Εθνικής Ενότητας. Το 1990 ο Υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος καταθέτει νομοσχέδιο για όλες τις βαθμίδες της παιδείας (Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ξεχώρισαν ιδιαίτερα οι διατάξεις που αφορούσαν την κατάργηση της παροχής δωρεάν πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και περικοπές κοινωνικών παροχών, όπως στη δωρεάν σίτιση και στέγαση. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προβλεπόταν η κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, η επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας (από αυτό, έγινε γνωστό και ως «το πολυνομοσχέδιο της ποδιάς»), η επέκταση του πειθαρχικού ελέγχου ακόμα και στην καθημερινή εξωσχολική ζωή των μαθητών, η κατάργηση των σχολικών περιπάτων και εκδρομών, η έπαρση της σημαίας, ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός, η θέσπιση γραπτών εισαγωγικών εξετάσεων από το γυμνάσιο στο λύκειο και μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα επανεξέτασης).

Οι αντιδράσεις από μαθητές και καθηγητές ήταν άμεσες. Το 70% των σχολικών κτηρίων τελούνταν υπό κατάληψη και καθημερινά στους δρόμος βρίσκονταν καθηγητές, μαθητές, φοιτητές, γονείς που ήταν αντίθετοι στο αναχρονιστικό αυτό νομοσχέδιο. Οι καταλήψεις κράτησαν πολλούς μήνες, μάλιστα ο Υπουργός απείλησε τους μαθητές πως λόγω απουσιών θα χάσουν τη χρονιά τους, οι διακοπές των Χριστουγέννων πλησίαζαν, όμως η κατάσταση δεν έδειχνε να ελέγχεται. Τότε ανέλαβαν δράση οι αντίστοιχοι ''Κοτζαμάνιδες'', οι νεαροί ΟΝΝΕΔίτες, οι ελπίδες της ΝΔ, με την ονομασία ''Κένταυροι'' ή ''Rangers'' (μέλη των οποίων ήταν και σημερινά στελέχη της ΝΔ πχ Βουλγαράκης, Μεϊμαράκης και Καμμένος-εδώ και λίγα χρόνια Ανεξάρτητος Έλληνας), που φερόμενοι ως ''αγανακτισμένοι πολίτες'' εισβάλουν στα υπό κατάληψη σχολεία.

Σε μια εισβολή, στις 8 Ιανουαρίου 1991, στο 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πατρών δολοφονείται από μέλη της ΟΝΝΕΔ ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας. Δράστης ο Δημοτικός Σύμβουλος Ι. Καλαμπόκας. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους απαιτώντας την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Δύο μέρες αργότερα σε πορεία στο κέντρο της Αθήνας, έπειτα από ρίψη βομβίδων ασφυξιογόνων αερίων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ τυλίγεται στις φλόγες το κατάστημα ρούχων Κ. Μαρούσης. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που σπεύδουν να σβήσουν τη φωτιά απωθούνται από τις αστυνομικές αρχές!!! Το βράδυ ανασύρονται τα πτώματα τεσσάρων ανθρώπων του 32χρου επιχειρηματία Περικλή Ρεπάκη, του 57χρονου δικηγόρου Μανόλη Κοντόπουλου, του 59χρονου χρυσοχόου Ιωάννη Νεμετζίδη και ενός αγνώστου νεαρού ατόμου, του οποίου τα στοιχεία δεν έχουν βρεθεί ακόμα και σήμερα. 

Πως έκλεισε η υπόθεση; Ο νέος Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Σουφλιάς απέσυρε το νομοσχέδιο και έθεσε το ζήτημα από μηδενική βάση. Ο Βασίλης Κοντογιανόπουλος ουδέποτε δικάστηκε για ηθική αυτουργία και μάλιστα μεταπήδησε στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η οποία μέχρι τότε ζητούσε την κεφαλή του επί πίνακι. Ο Καλαμπόκας αρχικά καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, έπειτα όμως από απανωτές δικές η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια, είχε ως συνηγόρους υπεράσπισης τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ). Το 1998 αποφυλακίστηκε και πλέον εργάζεται στην Εθνική Τράπεζα, στο Βόλο. Τέλος, όσον αναφορά την πυρκαγιά στο Κ.Μαρούσης αποδόθηκε σε βομβιστική επίθεση από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Θέλω να σημειώσω πως η κοινή γνώμη ξέχασε γρήγορα τα γεγονότα, καθώς ο Πόλεμος του Κόλπου που μόλις είχε ξεκινήσει φάνηκε να έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Η τηλεόραση έκανε πάλι το θαύμα της!!

Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις, επίσης είσαι ότι αναιρέσεις και ξανά δηλώσεις. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης για όσους δεν το ξέρουν ή δεν το θυμούνται υπήρξε βουλευτής της ΝΔ από το 1993 έως και το 2000. Μετά τη ρήξη του με τον Καραμανλή δημιούργησε το ΛΑΟΣ. Το 1998 ο Καρατζαφέρης χαρακτήρισε τη νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή «συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας» επειδή κατά τη γνώμη του «είχε πρωταγωνιστές του αγώνα». Κατά καιρούς στα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ έχουν συμμετάσχει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης και πρώην μέλη της Χρυσής Αυγής. Όταν αποκαλύφθηκε η συμμετοχή στελεχών της Χρυσής Αυγής στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ., ο Γ. Καρατζαφέρης δήλωσε ότι συμμετείχαν επίσης δύο Εβραίοι, ένας τσιγγάνος και δύο ομοφυλόφιλοι. Η Χρυσή Αυγή, μέσω του Νικόλαου Μιχαλολιάκου, δήλωσε ότι θίγεται ηθικά από τη δήλωση αυτή και απέσυρε την υποστήριξή της πλην των υποψηφίων. Η συμμετοχή Εβραίων στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ. διαψεύστηκε από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας.

Δείτε το παρακάτω βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=zgZmKvjRd1s

Ένα άλλο παράδειγμα ''φιλίας'' παίρνουμε από τον ''Νομάρχη της καρδιάς μας'' και πιστό στρατιώτη της Νέας Δημοκρατίας Παναγιώτη Ψωμιάδη στο παρακάτω βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=xus0i2kguNo

Τελευταίο άφησα τον Μάκη Βορίδη, οποίος έχει και πλούσιο βιογραφικό. Μαθητής ακόμα του Κολλεγίου Αθηνών υπήρξε πρόεδρος της εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης Ελεύθεροι Μαθητές, έπειτα διορίσθηκε Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της Ε.Π.ΕΝ., κόμματος, το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών Γεώργιος Παπαδόπουλος, πόστο στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1990. Στη θέση αυτή είχε αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Νίκο Μιχαλολιάκο (σήμερα γενικό γραμματέα της Χρυσής Αυγής). Ως φοιτητής ίδρυσε τη φοιτητική οργάνωση Φοιτητική Εναλλακτική, ως επικεφαλής της οποίας διεγράφη από το σύλλογο φοιτητών Νομικής για φασιστική δράση το 1985, ενώ τον επόμενο χρόνο η ΕΦΕΕ υπέβαλε μήνυση εναντίον του για τη συμμετοχή του σε επίθεση φασιστών κατά φοιτητών της Νομικής. Στις 12 Μαΐου 1985 συμμετείχε, με ομοϊδεάτες από τη Νεολαία ΕΠΕΝ, σε επίθεση κατά αντιεξουσιαστών. Οι αντιεξουσιαστές διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πολιορκούμενους στο Χημείο ομοϊδεάτες τους. Στη στήλη «Ιός» της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας στις 9 Ιουνίου 2002 δημοσιεύτηκε φωτογραφία στην οποία διακρίνεται κρατώντας αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με οπλισμένους ομοϊδεάτες του. Τον Απρίλιο του 1994 μαζί με άλλα 200 στελέχη του ευρύτερου πατριωτικού - εθνικιστικού χώρου, προερχόμενα κυρίως από την Ε.Π.ΕΝ. και το διαλυθέν ΕΝ.Ε.Κ., ίδρυσε τοΕλληνικό Μέτωπο και εξελέγη με ισχυρή πλειοψηφία Πρόεδρός του. Έπειτα συνεργάστηκε με τον Κ. Πλεύρη και το 2007 προσχώρησε στο ΛΑΟΣ. Πλέον είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ. 

Ο κουμπάρος του Βορίδη, ο Γάλλος ακροδεξιός αντιπρόεδρος του Front National Καρλ Λανγκ

Συμπτώσεις ή απλή πραγματικότητα; Γιατί η Κυβερνητική Δεξιά τότε τους έκρυβε και τους βάφτιζε παρακαρατικούς και τώρα τους χρησιμοποιεί σε νευραλγικές θέσεις; Μήπως ο Κασιδιάρης γίνει ένας νέος Βορίδης; Οι εκλογές πλησιάζουν και αυτοί που θα ψηφίσουν πρέπει να ξέρουν ποιους και τί θα ψηφίσουν.