Μία πολυσχιδής προσωπικότητα με αξιόλογο συγγραφικό, ποιητικό και μουσικό έργο. Όσο ζούσε περιφρονήθηκε, κυνηγήθηκε, ξυλοκοπήθηκε και όταν αποφάσισε να ''φύγει'' δοξάστηκε. Τον είπαν σύγχρονο Σωκράτη και μετεμψύχωση του κυνικού Διογένη. Μου θύμιζε τον Καρυωτάκη, λόγω του παρόμοιου τέλους, αλλά και εκατοντάδων άλλων καλλιτεχνών ανά τον κόσμο που το κατεστημένο αρχικά δεν τους δέχτηκε, έπειτα τους εξόντωσε και στο τέλος έγραψε διθυραμβικούς λόγους για αυτούς. Η γνωριμία μου με τα τραγούδια του, στην ηλικία των 15, έγινε με ανάποδο τρόπο, αφού ακολούθησα το μονοπάτι που έδειχνε, πως ο ερμηνευτής ισούται με τον ιδιοκτήτη ενός τραγουδιού. Με τη βοήθεια του ISDN και του περίφημου Kazaa, που μου γέμισε αργότερα τον υπολογιστή με εκατοντάδες ιούς, μπόρεσα να ''κατεβάσω'' δύο τραγούδια του τον ''Μπαγάσα'', ίσως το πιο γνωστό του τραγούδι, και το ''φαλιμέντο του κόσμου''. 

Παιδικά-Φοιτητικά Χρόνια

Η καταγωγή του ήταν από την Κοζάνη, υπήρξε καλός μαθητής και αθλητής, σημαιοφόρος στις παρελάσεις, τρίτος στους Διασχολικούς Αγώνες Στίβου Δυτικής Μακεδονίας και τερματοφύλακας σε ομάδα ποδοσφαίρου, λέγεται μάλιστα πως η μεταγραφή του στην ομάδα της Κοζάνης ''χάλασε'' την τελευταία στιγμή. Παρόλο που ακολουθεί τις θετικές επιστήμες στο σχολείο, την τελευταία χρονιά αποφασίζει να μεταπηδήσει στις θεωρητικές και μέσα σε ένα χρόνο μαθαίνει αρχαία και λατινικά, που του δίνουν τη δυνατότητα να περάσει στη Φιλοσοφική του Αριστοτελείου, στο τμήμα Μεσαιωνικών και Νεοελληνικών Σπουδών. 

Το 1966 στέλνει για δημοσίευση στην εφημερίδα ''Ελεύθερος Κόσμος'', στην στήλη για νέους που την επιμέλεια είχε ο Νίκος Μαστοράκης, εξελληνισμένους τους στίχους της γαλλικής επιτυχίας ''Monsieur Cannibal''. Ο Μαστοράκης τον ειρωνεύεται. Ο Νικόλας ως ανταπάντηση συγγράφει μία τετρασέλιδη επιστολή, ερχόμενος στην πρώτη του δημόσια αντιπαράθεση. Αντιδρώντας με νεανικό κριτικό πνεύμα, βάζει τον Μαστοράκη στη θέση του. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί δημοσίως το ψευδώνυμο Άσιμος. 

Στη Θεσσαλονίκη θα εγκατασταθεί το 1967 και θα παραμείνει έως και το 1973. Εκεί θα παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στη σχολή Χαρατσάρη, θα συμμετάσχει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις που θα λάβουν χώρα στο κτήριο της Παλιάς Φιλοσοφικής, ως ηθοποιός αλλά κι ως σκηνοθέτης. Εκεί θα αρχίσουν και τα πρώτα προβλήματα με την Αστυνομία, η οποία του κρατά την ταυτότητα. Το 1972 μαθαίνει κιθάρα και παίζουν μουσική στην καφετέρια του Λευκού Πύργου. Τον επόμενο χρόνο εγκαταλείπει τις σπουδές του και κατεβαίνει στην Αθήνα.

Μέρη που έζησε και εμφανίστηκε

Στην Αθήνα συναντά πολλούς καλλιτέχνες που είχαν βρει καταφύγιο στις μπουάτ της Πλάκας. Ο Γκαϊφύλιας θα τον φιλοξενήσει στην ''Πέμπτη Εποχή''.

''Πέμπτη Εποχή'' Μνησικλέους 16 και Ανδριανού, Πλάκα

Μετά την ''Πέμπτη Εποχή'' μετακομίζει στη μπουάτ ''Εντεκάτη Εντολή'' και παρουσιάζει μια μουσικό-θεατρική παράσταση. Εκεί θα συνεργαστεί με τον Βασίλη Σπυρόπουλο και τον Δημήτρη Φιφινή. Με επέμβαση της Αστυνομίας το μαγαζί κλείνει.

''Εντεκάτη Εντολή'' Αφροδίτης 1 και Ανδριανού, Πλάκα

Το καλοκαίρι του 1974 συμμετέχει στην οργάνωση της νέας μπουάτ ''Χνάρι'', με συντελεστές τον Βασίλη Σπυρόπουλο, Φιφινή και Πανυπέρη. Το μαγαζί τελικά δεν πήγε καλά και έκλεισε μετά από λίγο.

''Χνάρι'' Γκούρα 2, Πλάκα

Επιστρέφει πάλι στη Μνησικλέους και δημιουργεί το ''Μουσικό Θέατρο Φτώχειας''. Η νέα μπουάτ ονομάζεται ''Ζωντανό Καφενείο'', σκοπό έχει να παρουσιάσει μουσικό-θεατρικές παραστάσεις με σκετσάκια και χορογραφίες. Επίσης γίνεται μια προσπάθεια κοινοβιακού τρόπου ζωής από τα μέλη του συγκροτήματος. Το σχήμα δε θα έχει απήχηση στο κοινό και σύντομα διαλύεται.

''Ζωντανό Καφενείο'' Μνησικλεόυς 15, Πλάκα

Η πιο πετυχημένη συνεργασία θα γίνει στη μπουάτ ''Σούσουρο'' με συνεργάτες τους Θάνο Ανδριανό, Γ. Ζουγανέλη, Περικλή Χαρβά, Σάκη Μπουλά, Ισιδώρα Σιδέρη, Σπυρουλιώ Τουτουδάκη, Ζ. Βέη και άλλους μουσικούς. Η μπουάτ κάθε βράδυ κατάμεστη και τα συμβάντα που έγιναν εκεί έμειναν στην ιστορία.

Αφού έρχεται σε ρήξη με τους συνεργάτες του στο ''Σούσουρο'', ιδρύει στην Πλάκα το ''Για ένα Πολιτικό Καφενείο''. Το μαγαζί αυτό θα λειτουργήσει μόνο για λίγες εβδομάδες και με το κλείσιμό του ο Άσιμος θα μετοικίσει στα Εξάρχεια.

''Για ένα Πολιτικό Καφενείο'' Μνησικλέους 24, Πλάκα

Οι εμφανίσεις σε μόνιμους χώρους σταματάνε και ο Άσιμος νοικιάζει σπίτι σε ένα υπόγειο, όπου θα ιδρύσει μαζί με τον Ζυγομαλά το συγκρότημα “Exarchia Square Band”. Στο χώρο αυτό έμεινε τέσσερα περίπου χρόνια.

Αραχώβης 41, Εξάρχεια

Τον Οκτώβριο του 1981, ενώ η χώρα βρισκόταν σε προεκλογικό αναβρασμό, στα Εξάρχεια θα γίνει η πρώτη κατάληψη κτηρίου. Εκεί ο Άσιμος θα παρουσιάσει διάφορες παραστάσεις που θα προκαλέσουν αίσθηση. Μαζί του θα εμφανιστεί ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου. Σε μία από αυτές τις παραστάσεις θα συλληφθεί από την Αστυνομία και θα κλειστεί για μερικές μέρες στο Δαφνί. Έπειτα από αυτό το γεγονός, ο φόβος του εγκλεισμού εμφανίζεται σαν το Χάρο πάνω από το κεφάλι του.

Από το 1983 μέχρι και το τέλος της ζωής του θα παραμείνει στο μαγαζάκι του στην Καλλιδρομίου, κάτω από το λόφο του Στρέφη, που θα το ονομάσει ''Χώρο Προετοιμασίας''. Εκεί θα βρεθεί κρεμασμένος το πρωί της 17ης Μαρτίου σε ηλικία μόλις 39 ετών.

Αρνητής Ολικής Στράτευσης-Θρήσκευμα Άθεος

Ο Άσιμος ήταν αντίθετος στη στράτευση και έκανε τα πάντα για να την αποφύγει. Το 1978 τον καλούν να παρουσιαστεί στην Πολεμική Αεροπορία, στην Τρίπολη. Επιστρατεύει θεατρικά κοστούμια, κουρελιασμένα ρούχα και ότι άλλο βρήκε στο δρόμο του και εισέρχεται με ιερό μένος στο χώρο του στρατοπέδου. Εκεί γίνεται της κακομοίρας με τον Άσιμο να πρωταγωνιστεί σε μία καλοστημένη παράσταση, πουλώντας τρέλα δεξιά κι αριστερά. Τον επόμενο χρόνο παρουσιάζεται εκ νέου στην Πολεμική Αεροπορία, στο Ελληνικό αυτή τη φορά. Συνοδευόμενος από τον ποιητή Σωτήρη Μπουσμπουρέλη, στήνει άλλη μία θεατρική παράσταση με πλήρη επιτυχία. Με τη διάγνωση “Σχιζοειδής Ψύχωσις”, θα πάρει αναβολή για ένα ακόμη χρόνο. Την επόμενη άνοιξη του 1980, ο στόχος για αποφυγή της θητείας είχε επιτευχθεί. Η τελευταία του παράσταση διάρκειας 3 ημερών, στήθηκε στην Πολεμική Αεροπορία του Ελληνικού. Στο απολυτήριο αναγράφεται ως αίτια απόλυσης: ''Ψυχωσική συνδρομή σχιζοφρενικού τύπου''. 

Η ταυτότητά του είχε παρακρατηθεί στην Ασφάλεια της Θεσσαλονίκης, ο Άσιμος βγάζει καινούργια με επίσημο πια επώνυμο το ''Άσιμος'' κι όχι το ''Ασημόπουλος''. Επίσης γίνεται από τους ελάχιστους, ίσως και ο μοναδικός στη δεκαετία του '70, που κυκλοφορεί με ταυτότητα που αναγράφει ''Άθεος''.

Συγγραφέας

Την περίοδο 1980 - 1981 έγραψε το βιβλίο ''Αναζητώντας Κροκάνθρωπους'', το οποίο δεν εκδόθηκε επίσημα, αλλά κυκλοφόρησε από τον ίδιο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα με τη βοήθεια του Λεωνίδα Χρηστάκη. Μετά τον θάνατό του, το βιβλίο κυκλοφόρησε από εκδοτικό οίκο, κάτι που ο ίδιος δεν θα ήθελε να συμβεί.    

Ηθοποιός

Συμμετείχε με μικρούς ρόλους σε διάφορες ταινίες, όπως ''Ο Δράκουλας των Εξαρχείων'' του Νίκου Ζερβού, Τα “Βαποράκια” του Παύλου Τάσιου και στο “Ρεμπέτικο” του Κώστα Φέρρη και στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς “Μειδιώμεν καθ’ οδόν”, του Γιάννη Σμαραδγή.

Συνθέτης-Στιχουργός-Τραγουδιστής

Όσο ζούσε ηχογράφησε ένα single με δύο τραγούδια, Ρωμιός-Μηχανισμός, το 1974 και ένα δίσκο το 1982 Ο Ξαναπές. Το 1987 συμμετέχει με πέντε τραγούδια στο δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου Χαιρετίσματα. Τα υπόλοιπα τραγούδια τα ηχογραφεί σε κασέτες, για να αποφύγει την εκμετάλλευση των τραγουδιών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Έπειτα από το θάνατό του, τα τραγούδια του κυκλοφόρησαν από δισκογραφικές και διασκευάστηκαν κι από άλλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.  

Η κατηγορία για βιασμό και η φυλάκισή του

Τον Ιούνιο του 1987 θα κατηγορηθεί για το βιασμό μίας κοπέλας. Ο Άσιμος δηλώνει πως δεν έγινε κάτι χωρίς τη θέληση της κοπέλας και πως ήταν μια ''Τελετή Μύησης''. Το δικαστήριο δε δέχεται την απολογία του και με πρόφαση παλαιότερων εγκλεισμών σε ιδρύματα κρίνεται ένοχος. Παρά το γεγονός πως η κοπέλα αποσύρει τη μήνυση, πολλοί πιστεύουν πως έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα, ο εισαγγελέας αρνείται να τον ελευθερώσει. Το περιστατικό αυτό έκανε συντρίμμια την ήδη ταλαίπωρη ψυχολογία του, όλοι του γύρισαν την πλάτη, καθημερινά έπεφτε θύμα απειλών για έξωση και λιντσάρισμα. Δεν άντεξε, έπειτα από λίγο καιρό έβαλε τέρμα στη ζωή του. 

Ο Καζαντζίδης είχε ερμηνεύσει ένα τραγούδι με τίτλο ο φίλος μας, που αναφέρεται στον Άσιμο. «Το τραγούδι αυτό, είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».  

      

Γιώργος Καψάλης