Γενικότερα νομίζω ότι είμαι control freak, φρικάρω με την απουσία της ψευδαίσθησης του ελέγχου δηλαδή. Θέλω να έχω συνέχεια τον έλεγχο και όταν για κάποιο λόγο αυτό αλλάζει με πιάνει ένας μικρός πανικός. Κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν ταξιδεύω. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω αλλά η αλήθεια είναι ότι με βγάζει από την ασφάλεια της καθημερινότητας μου και με αποσυντονίζει. Αφού κάνω βαλίτσες και βάλω μέσα ότι πιθανό και απίθανο μπορεί να χρειαστώ ξεκινάω. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με απασχολούν δύο πράγματα. Πρώτον να φτάσω στον προορισμό μου όσο το δυνατό γρηγορότερα και ασφαλέστερα και δεύτερον μην γίνει τίποτα και χάσω τις βαλίτσες μου. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό αλλά εμένα αυτό γυρνάει μέσα στο μυαλό μου. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τώρα τελευταία έχει σταματήσει να με απασχολεί τόσο πολύ το θέμα των αποσκευών μου, δε ξέρω γιατί, ίσως γιατί τώρα πλέον στα 31 να ωριμάζω και να αποβάλλω κάποια πράγματα από το κεφάλι μου. Όμως εδώ είναι όλη η μαγεία του ανθρώπινου μυαλού. Τι μπορεί να συμβολίζουν αυτές οι βαλίτσες. Οι αποσκευές ή luggage όπως το λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι είναι πολύ μεγάλη ιστορία. Οι αποσκευές είναι ότι κουβαλάμε μέσα μας τόσα χρόνια. Οι εμπειρίες μας, τα προβλήματά μας, τα κόμπλεξ μας, οι πρώην μας, οι συγγενείς μας γενικότερα ότι έχουμε ζήσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Ναι αλλά γιατί αγχωνόμουν να μην χάσω παλιότερα και τώρα όχι. Αγχώνεσαι γιατί δεν νιώθεις καλά μαζί τους αλλά ξέρεις ότι είναι δικά σου, ότι αυτά σε χαρακτηρίζουν σαν άνθρωπο αλλά δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς όλο αυτό. Όσο μεγαλώνεις μάλλον τον βρίσκεις αυτό τον τρόπο, καταλαβαίνεις πώς να το διαχειριστείς όλο αυτό και καταλαβαίνεις ότι θα τα κουβαλάς μια ζωή αλλά θέλεις να τα κουβαλάς μια ζωή. Νομίζω ότι σε κάποια φάση συμφιλιώνεσαι με τις αποσκευές σου και όλα είναι εντάξει. Βέβαια το μεγάλο θέμα σε αυτή την περίπτωση είναι οι άλλοι. Το κατά πόσο θα δεχτούν οι γύρω μας τις αποσκευές μας και θα προσπαθήσουν με κάποιο τρόπο να τις βάλουν και αυτοί στην δική τους ζωή. Η αποδοχή λοιπόν. Νομίζω ότι πάλι δεν μπορεί να κάνει κάποιος πολλά πράγματα μόνος του. Πρέπει όλοι μας κατά αρχήν να δεχτούμε και να συμφιλιωθούμε με τις δικές μας αποσκευές και μόνο τότε θα καταφέρουμε να δεχτούμε τις αποσκευές των άλλων . Αλλά παιδιά νομίζω ότι αξίζει η προσπάθεια. Μόνο έτσι μπορείς να γνωρίσεις τον άλλον. Αυτές είναι που τον χαρακτηρίζουν και αυτές είναι που σου κέντρισαν το ενδιαφέρον, απλά εκείνη την ώρα ήταν καμουφλαρισμένες. Με τις αποσκευές του αυτός και εσύ τις δικές σου μαζί σαν να ξεκινάτε να πάτε ταξίδι. Ένα ωραίο ταξίδι και όπου βγει. Βρείτε τις αποσκευές σας λοιπόν και ετοιμαστείτε μπας και πάτε αυτό το γαμημένο ταξίδι.