Τα φοιτητικά χρόνια τα αναπολούμε με νοσταλγία και μια επιθυμία επανάληψής τους. Ιστορίες από μαθήματα, ''δύσκολους'' καθηγητές, ξενύχτια, ταξίδια και κάθε είδους ευτράπελα που συνοδεύουν τη ζωή ενός νεαρού ανθρώπου. Σήμερα θα σας εξιστορήσουμε τα γεγονότα που έγιναν, στη γνωστή σε όλους μας Οξφόρδη, το 1355.

Την ημέρα της Αγίας Σχολαστικής ( Saint Scholastica Day Riot ) , που ήταν αργία και δε γίνονταν μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δύο νεαροί φοιτητές αποφάσισαν να πάνε σε μία παμπ να διασκεδάσουν. Οι δύο νεαροί διαπίστωσαν πως οι μπύρες τους δεν ήταν καλής ποιότητας και το ανέφεραν στον ιδιοκτήτη. Ο ιδιοκτήτης τους χλεύασε κι άρχισε ένας τσακωμός, που είχε ως κατάληξη οι δύο νεαροί να του πετάξουν τα ποτήρια με τη μπύρα πάνω του.

Ο ιδιοκτήτης της παμπ εκνευρισμένος από το περιστατικό, αλλά και από τις ζημιές που προκλήθηκαν στο μαγαζί του, πηγαίνει παραπονούμενος στο Δήμαρχο της πόλης Τζόν ντε Μπέρεφορντ. Ο Δήμαρχος θορυβημένος από το περιστατικό ζητά να συναντηθεί με τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Τσάρλτον, με σκοπό την τιμωρία των δύο νεαρών φοιτητών. Ο Πρύτανης του απάντησε πως δεν είχε δικαίωμα να τους συλλάβει, αφού στο Πανεπιστήμιο ίσχυε ένα είδος ασυλίας. Οι δύο φοιτητές μόλις έμαθαν την ενέργεια του Δημάρχου, όρμησαν επιθετικά πάνω του. Επίσης συνέδραμαν άλλοι διακόσιοι φοιτητές που κινήθηκαν εναντίον των κατοίκων που πήγαν να βοηθήσουν τον Μπέρεφορντ.

Την επόμενη μέρα ο Μπέρεφορντ ζητάει προσωπική ακρόαση από το Βασιλιά Εδουάρδο Γ', που βρισκόταν στη διπλανή πόλη. Παράλληλα ο Τσάρλτον παρακαλάει τους φοιτητές να ηρεμήσουν και να γυρίσουν πίσω στα μαθήματά τους. Οι φοιτητές εξαγριώνονται περισσότερο και προβαίνουν σε λεηλασίες στην πόλης της Οξφόρδης.

Οι κάτοικοι της πόλης δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και προχώρησαν σε αντεπίθεση. Επιτέθηκαν στους φοιτητές με τόξα κι έκαψαν μερικά σπίτια μοναχών που δίδασκαν στο Πανεπιστήμιο. Η επίθεση κλιμακώθηκε αργά το απόγευμα, όταν ο Μπέρεφορντ ηγήθηκε μιας ομάδας κατοίκων που φώναζαν «Σκοτώστε, σκοτώστε, ερημώστε, ερημώστε, χτυπήστε γρήγορα, δώστε γερά χτυπήματα!». Ο όχλος κατέστρεψε διάφορα οικήματα του Πανεπιστημίου και τότε προέκυψαν οι πρώτοι νεκροί και τραυματίες. 

Στις 12 Φεβρουαρίου, την επομένη των επεισοδίων, ο Πρύτανης Τσάρλτον βλέποντας πως η κατάσταση οξύνεται αποφασίζει να επισκεφθεί κι εκείνος το Βασιλιά. Τότε έλαβαν χώρα ακόμα μεγαλύτερης έκτασης επεισόδια ανάμεσα σε ντόπιους και φοιτητές. Οι κάτοικοι της Οξφόρδης εισέβαλαν στο χώρο του Πανεπιστημίου και το λεηλάτησαν, οι φοιτητές αντέδρασαν με αποτέλεσμα να προκύψουν περίπου 93 νεκροί και άγνωστο πόσοι τραυματίες. 

Έπειτα από μερικές μέρες, όταν ηρέμησαν τα πνεύματα στην πόλη, ο Εδουάρδος Γ' ζήτησε να εξεταστεί προσεκτικά το θέμα. Το πόρισμα δεν ήταν και τόσο θετικό για τους κατοίκους της Οξφόρδης. Η επιτροπή τους έκρινε ένοχους και ο Βασιλιάς τους ζήτησε να αποζημιώσουν το Πανεπιστήμιο για τις φθορές που προκάλεσαν. Επίσης τους διέταξε να παρελάσουν στην κεντρική οδό της πόλης και να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση των ψυχών των θυμάτων. Τέλος να σέβονται από δω και στο εξής το άσυλο και τα προνόμια του Πανεπιστημίου.

Η αποζημίωση των θυμάτων και του Πανεπιστημίου από τους κατοίκους θα κρατήσει μέχρι το 1825!! Μέχρι τότε οι κάτοικοι έδιναν μία πένα για κάθε νεκρό. Το θέμα έκλεισε οριστικά έξι αιώνες αργότερα παρακαλώ, το 1955 στις 10 Φεβρουαρίου μέρα που ξεκίνησαν και τα επεισόδια. Αφορμή ήταν η ανακήρυξη του Δημάρχου της πόλης, Γουίλιαμ Γκόουερς σε επίτιμο διδάκτορα Νομικής, καθώς και του Αντιπρύτανη Άλαν Σμιθ σε επίτιμο Δημότη. 

Γιώργος Καψάλης