Ένα πρωινό Δευτέρας του 1979, καθώς τα παιδιά του Δημοτικού σχολίου της πόλης Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ έμπαιναν στο προαύλιο, ακούγονται πυροβολισμοί από ένα διπλανό σπίτι. Ξαφνικά η βαρετή και νυσταγμένη Δευτέρα αποκτά μια περίεργη κινητικότητα, που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό πολλών παιδιών και ενηλίκων που έτυχε να βρίσκονται εκεί. 

Η μισητή Δευτέρα κατάφερε να γίνει ''ενδιαφέρουσα'', από τη δεκαεξάχρονη τότε Μπρέντα Ανν Σπένσερ. Με ποιόν τρόπο όμως ; Σκοτώνοντας δύο άτομα και τραυματίζοντας άλλα εννιά, όταν πυροβόλησε από το παράθυρο του δωματίου της προς το διπλανό Δημοτικό Σχολείο. Το όπλο, με το οποίο σκόρπισε τον πανικό και το θάνατο, ήταν δώρο του πατέρα της για τα Χριστούγεννα!!

Στη νομοθεσία των ΗΠΑ υπάρχει ακόμα το κώλυμα με την οπλοκατοχή, ενώ παράλληλα η επαρχιώτικη νοοτροπία της χρήσης των όπλων, δημιουργεί συνεχώς προβλήματα διαταράσσοντας τη δημόσια τάξη. Κατά καιρούς έχουν βγει στη δημοσιότητα περιστατικά ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα, που με τη χρήση όπλου σκοτώνουν όποιον βρουν μπροστά τους. Παρόμοια περιστατικά, το μακελειό στο δημοτικό του Κονέκτικατ και την εισβολή μαθητή με όπλο σε γυμνάσιο της πόλης Ταφτ στην Καλιφόρνια πριν λίγα χρόνια.

Η Σπένσερ αφού ''ομόρφυνε'' τη Δευτέρα της έκανε σα να μη συμβαίνει τίποτα μέχρι τη σύλληψή της. Κάτι που έγινε την ίδια ακριβώς μέρα. Όταν αστυνομικοί και δημοσιογράφοι τη ρώτησαν για ποιο λόγο το έκανε, αυτή ατάραχη και με κυνικό τρόπο απάντησε : Το έκανα για πλάκα. Δεν μου αρέσουν οι Δευτέρες. Αυτό μου ζωντάνεψε τη μέρα. Πρέπει να πηγαίνω τώρα. Πυροβόλησα ένα γουρούνι (αστυνομικό), νομίζω ότι θέλω κι άλλο. Το διασκεδάζω (εννοώντας τη σύλληψη). Δεν είχα κάποιο λόγο για αυτό, και είχε πλάκα, Ήταν σαν να πυροβολείς πάπιες στη λίμνη, (εννοώντας τα παιδιά) μοιάζανε σαν ένα κοπάδι από αγελάδες που στέκεται ακίνητο: ήταν πραγματικά εύκολος στόχος. Στην ερώτηση πως επέλεξε εκείνους που πυροβόλησε είπε, <<Μου άρεσαν τα κόκκινα και τα μπλε σακάκια>>.

Το δικαστήριο έγινε αμέσως και η Σπένσερ δικάστηκε ως ενήλικας και χωρίς κανένα ελαφρυντικό για τις πράξεις της. Η ποινή της ήταν ισόβια και παρόλα τα πενήντα της χρόνια βρίσκεται ακόμα μέσα στη φυλακή. Έκανε πολλές αιτήσεις για αποφυλάκιση, όμως όλες έχουν απορριφθεί. Οι δικαιολογίες πως την κακοποιούσε σεξουαλικά ο πατέρας της και πως τη μέρα εκείνη βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, δεν έδειξαν να συγκινούν τους δικαστές τριάντα χρόνια μετά το έγκλημα.

Αυτή η τραγωδία οδήγησε στη δημιουργία ενός τραγουδιού. Ο τραγουδιστής των Boomtown Rats Bob Geldof άκουσε την ιστορία καθώς έδινε συνέντευξη στο Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια. Η φράση ''I don't like Mondays'' του καρφώθηκε στο μυαλό και μετά από λίγους μήνες το κομμάτι κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία με μεγάλη επιτυχία. Στις ΗΠΑ αντίθετα οι οικογένειες των θυμάτων προσπάθησαν να μην περάσει το τραγούδι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καθώς οι πληγές για το χαμό των δικών τους ανθρώπων ήταν ακόμα νωπές, Το τραγούδι βέβαια έγινε γνωστό στις ΗΠΑ, αλλά οι ραδιοφωνικοί σταθμοί του Σαν Ντιέγκο σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων επέλεξαν να μην ακουστεί το τραγούδι.