Το τσιγάρο το συναντάμε παντού, από το σπίτι και τις καφετέριες έως τα ράφια των σούπερ-μάρκετ και τα περίπτερα. Όλοι έχουν πρόσβαση σε αυτό, ακόμη και τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο. Οι προειδοποιήσεις για βλάβες στην υγεία καθώς, οι απαγορεύσεις του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους και η αύξηση της τιμής δε φάνηκε να πτοεί τους φίλους του καπνού. Αλλά πώς έφτασε το τσιγάρο να αποτελεί παγκόσμια συνήθεια; Η ανθρωπότητα κρατούσε πάντα ένα τσιγάρο στο χέρι όπως γίνεται τώρα;   

Στην αρχαιότητα η Πυθία, η μάντισσα των Δελφών, μασούσε φύλλα δάφνης και σε συνδυασμό με τις αναθυμιάσεις που έβγαιναν από την καύση διάφορων βοτάνων εκστασιαζόταν κι έλεγε χρησμούς με διφορούμενη πάντα σημασία. Κατά το πρώτο του ταξίδι στην Αμερική, το 1492, ο Κολόμβος παρατήρησε τους ντόπιους κατοίκους της Κούβας να εισπνέουν τον καπνό από τα καιγόμενα φύλλα. Στο επόμενο ταξίδι του Κολόμβου, που διήρκεσε από το 1494 έως το 1496, ο ιεραπόστολος Ρομάνο Πόντε παρατήρησε πως οι ντόπιοι εισέπνεαν σκόνη καπνού. Τέλος το 1502 στα παράλια της Νότιας Αμερικής οι Ισπανοί παρατήρησαν την ίδια συνήθεια κι εκεί. Οι Ιθαγενείς πολλές φορές χρησιμοποιούσαν ξύλινη σύριγγα σε σχήμα διχάλας, ώστε από τα δύο άκρα, τυλιγμένα με φύλλο αραβοσίτου, να εισπνέουν. Επιπλέον ''οι Ινδιάνοι'' κατά τον Κολόμβο, εκτός από χαλάρωση, χρησιμοποιούσαν τον καπνό στις διάφορες τελετουργίες τους αλλά και για θεραπευτικούς σκοπούς.

Οι πρώτες ποσότητες καπνού θα αποβιβαστούν στην Ευρώπη από τους Ισπανούς το 1519, χωρίς όμως ιδιαίτερη ανταπόκριση, εξαιτίας των περίεργων περιγραφών από τους ναυτικούς και τον φόβο της εκκλησίας. Έπειτα από σαράντα περίπου χρόνια ο Ισπανός γιατρός Φρανσίσκο Φερνάντες, υπογραμμίζοντας τις θεραπευτικές του ικανότητες, θα φέρει νέες ποσότητες καπνού από την Αμερική που θα σηματοδοτήσει την εξάπλωση του καπνού στην Ευρώπη.

Ο καπνός θα φτάσει στη Γαλλία δύο χρόνια αργότερα χάρις τον Γάλλο πρεσβευτή στην Πορτογαλία Jean Nicot, στον οποίον οφείλεται και η επιστημονική του ονομασία,Νικοτιανή ο ταμπάκος (Nicotiana tabacum), επίσης γνωστό ως Νικοτιανή η κοινή (αποδιδόμενο στα ελληνικά ως "Νικοτιανή"). Ο Nicot έμαθε πως η βασίλισσα Κατερίνα των Μεδίκων έπασχε από πονοκεφάλους και της πρόσφερε τον καπνό ως φάρμακο.

Οι πρώτες αντιδράσεις δεν άργησαν να εμφανιστούν. Το 1604 ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιάκωβος Α' κατήγγειλε τη χρήση του καπνού ως απαίσια για τα μάτια, μισητή για τη μύτη, καταστροφική για το μυαλό κι επικίνδυνη για τα πνευμόνια. Η καλλιέργεια του καπνού στην Αγγλία απαγορευόταν μέχρι το 1910, παρόλο που η εισαγωγή της συνήθειας του καπνίσματος στην Ευρώπη οφείλεται στους Άγγλους, που το 1586 από την αποικία τους, τη σημερινή Βιργινία της Αμερικής, έφεραν υλικό και όργανα καπνίσματος στον Ουώλτερ Ρώλι (Raleigh). Οι άποικοι, που ο Ρώλι εγκατέστησε στη Βιργινία, άρχισαν τη συστηματική καλλιέργεια του καπνού στην Αμερική. Η Ιταλία γνώρισε τον καπνό γύρω στο 1636 και ο Πάπας Ουρβάνος Η' τον απαγόρευσε με εγκύκλιο για ένα περίπου αιώνα, έως το 1724. Στην Ελλάδα μεταφέρθηκε ο καπνός στα τέλη του 16ου αιώνα από δύο Γάλλους εμπόρους που καλλιέργησαν τα πρώτα φυτά στη Θεσσαλονίκη. Η συστηματική καλλιέργεια ξεκινάει στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, που ήταν επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πρώτη ποικιλία καπνού καλλιεργείται σε Χρυσούπολη, Γενησέα, Ξάνθη. Τα καπνά των περιοχών γίνονται ξακουστά σε όλη την αυτοκρατορία και παίρνουν την ονομασία χρυσόφυλλα.