Μ'αρέσει να γράφω για τους ανθρώπους. Μ'αρέσει να τους παρατηρώ πως μιλάνε ακόμα και όταν ένα θέμα δεν αφορά εμένα. Δεν είναι για κουτσομπολιό απλά έτσι νιώθω πως τους μαθαίνω. Παρατηρώ έντονα λοιπόν τις τελευταίες μέρες το φαινόμενο της εμμονής  σε δύο τομείς. Πρώτο μια φιλία που το ένα άτομο την μετατρέπει σε ταυρομαχίες. Όλα ξεκινάνε με σκέψεις και εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό χωρίς να το θες. Παλιά πίστευα πως ήταν για να μας περάσουν κάποιο μήνυμα. Η ζήλεια μεταξύ των γυναικών είναι γνωστή δεν κατάλαβα ποτέ που βασίστηκε καθώς σύμφωνα με τα δεδομένα τα δικά μου δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι  να καταφέρουν το ίδιο και να θέλουν το ίδιο καθώς άλλες οι δυνατότητες του καθένα. Γιατί όμως τέτοια εμμονή ναι είναι μια γυναίκα πάντα στο επίκεντρο της παρέας? Αυτό που με στεναχωρεί είναι πως δεν το βασίζει στην εξυπνάδα της αλλά σε κατώτερους τρόπους. Φαντασία,υπερβολή,μεγαλομανία,χυδαιότητα. Πράγματα που τελικά την ξευτελίζουν και δεν την ανυψώνουν. Παρ'όλα αυτά όμως δεν έχει την ικανότητα να δει όσα κάνει εφόσον στο μυαλό της είναι μόνο πως θα φανεί καλύτερη,πως θα καταπατήσει την φίλη της για  να τραβήξει την προσοχή. Ξεπερνά κάθε φραγμό και κάνει όλες τις σχέσεις να δείχνουν ασήμαντες για μια ανασφάλεια που τελικά καταλήγει σε εμμονή. Με τρομάζουν  οι εμμονές είναι σαν να καταστρέφουν ότι εγκεφαλικό κύτταρο υπάρχει. Γίνεται ανυπόφορη τελικά και δεν φτάνει καθόλου τον αρχικό της στόχο,δηλαδή να είναι η χιονάτη. Όλο αυτό μπορεί να ξεκινήσει από μια λάθος σχέση μεταξύ γονιών και παιδιού ή από ασταμάτητη ζήλεια για οποιονδήποτε καταφέρει κάτι. Δηλαδή μιλάμε για ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που δεν είναι ευχαριστημένο με τον εαυτό του αλλά δεν σκέφτεται να εξελιχθεί παρά μόνο να βρίσκει αρρωστημένους τρόπους να δημιουργεί παραμύθια ώστε να ορίζει αυτή  πως θα κινηθούν τα πάντα. Ναι είναι ευτυχισμένη. Εκείνη την ώρα θα νιώθει πως της ανήκει ο κόσμος, δεν ξέρω αν το ξεπερνάς αυτό το στάδιο ποτέ ώστε να καταλάβεις πως αυτό είναι λάθος ή ψάχνεις όλο και περισσότερους τρόπους να κάνεις τα ίδια συνέχεια. Ακόμα και όταν θελήσεις να απαλλαγείς από αυτές δεν θα μπορείς. Απλά ζεις με την ιδέα πως όλοι σε ζηλεύουν επειδή είσαι καλύτερη και αλλάζεις τους ανθρώπους σαν τις κάλτσες. Μόνιμη δυστυχία. Αυτή την αρνητική στάση-εμμονή νομίζω την δημιουργεί η έλλειψη προσωπικότητας και δυναμισμού. Είναι άτομα χωρίς ικανότητες γι αυτό και προσπαθούν να κάνουν τους άλλους να νιώσουν άχρηστοι. Δεν προσπάθησαν για τίποτα στην ζωή τους και από την πολύ ρουτίνα δημιουργούν απωθημένα για όσους έχουν ζωή. Συμβουλή:  Ξεκίνα να βελτιώνεσαι και άσε τους άλλους.

     Από την άλλη περνάμε στο πιο σύνθετο παράγοντα κατά την γνώμη μου,ερωτικές σχέσεις. Ξεκινάει συνήθως όταν η αγάπη είναι μονόπλευρη ή όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Εκεί δυστυχώς η λογική εξαφανίζεται και ζεις σε μια νιρβάνα που νομίζεις πως η ζωή σου μαζί του είναι τέλεια μέχρι που ΜΠΑΑΑΑΜ δεν είστε καν μαζί,hellooo!!. Εσύ κλείστηκες στον εαυτό σου γιατί  με τις σκέψεις του και μόνο έλεγες  πως είσαι καλά. Μόνη όλη μέρα να σκέφτεσαι,αλλά αυτό να μην έχει κάτι θετικό. Ποιός καταστρέφεται λοιπόν? Μόνο εσύ που αρνείσαι να δεις  πόσο ξεχωριστή είναι η κάθε μέρα και δεν ξαναγυρνάει. Δεν ξέρω πότε είναι χειρότερο όταν αγαπάς χωρίς ανταπόκριση ή όταν μόνο εσύ προσπαθείς για την σχέση? όταν το άτομο που έχεις εμμονές δεν το ξέρεις καν αρχίζει ένα γρήγορο παιχνίδι μυαλού σε πόσα πράγματα θα κάνετε μαζί ή στο πόσο καλή θα είναι η σχέση σας. Γίνεται στα μάτια σου ο ιδανικός. Νεύρα,άγχος,αϋπνίες,κλάματα,συναισθηματικές διαταραχές θα είναι οι εναλλαγές του χαρακτήρα σου. Είμαι κατά σε οτιδήποτε εθιστικό,άρα και σε αυτό το  είδος αγάπης. Σενάρια χωρίς κανένα στοιχείο πραγματικότητας ίσως έχει ένα ενδιαφέρον στην αρχή αλλά όταν ορίζει την ζωή σου γίνεται επικίνδυνο. Αισθάνονται το εσωτερικό κενό, την ημιτέλεια, την αβεβαιότητα, και την ανησυχία εάν δεν έχουν μια σχέση. Εάν ο αγαπημένος τελικά ενδιαφέρεται για εκείνους, χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον. Είναι σαν να τερματίστηκε το παιχνίδι. Και ύστερα έρχεται η σχέση,το είχες στο μυαλό σου ως το τέλειο love story και ανακαλύπτεις πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Συνεχίζεις να τον κρατάς όμως γιατί έχεις φοβίες ότι θα είσαι μόνη. Ε και? Γεμίζει η ζωή σου ψάχνοντας τρόπους ''πως να κρατήσω την σχέση μου και σήμερα'' άστο να πάει στο καλό ξέρεις πως δεν είναι πραγματική αγάπη. Δημιουργείς  ένα ασφαλές κράτος απορρίπτοντας εντελώς άλλους ανθρώπους, νομίζοντας πως οι άλλοι θέλουν να σου χαλάσουν αυτό που έχεις. Αυτή η ανασφάλεια-εμμονή δημιουργείται ίσως επειδή στο παρελθόν είχε αποτύχει άλλη σχέση και τώρα ψάχνεις κάτι να σε γεμίσει και δίνεις όλο σου το είναι σε αυτό.                                                                      Μια σχέση γίνεται δυνατή μόνο με το πέρασμα του χρόνου. Άτομα που έχουν αυτοεκτίμηση έχουν μάθει να χάνουν και να προχωρούν. Θα δεις πως ότι αξίζει παραμένει δίπλα σου χωρίς να το κυνηγάς καθημερινά...    

          ''Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μη ζεις..''

Άννα Καμαριωτάκη