Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
''Μίλα ψιθυριστά, αν μου μιλάς για αγάπη..''
''I wanna take you
somewhere so you know i care but it's so cold and i don't know where..''
Ακούγοντας
ξανά και ξανά το ''another love'' του Tom Odell αποφάσισα να γράψω για τις
ανθρώπινες σχέσεις, έτσι απλά. Είναι σίγουρα σύνθετο θέμα με πολλές πτυχές και
η αρχή του με δυσκόλευε. Τι να πω, πως να το ορίσω. Τι είναι αυτό όμως που μας
οδηγεί στις ανθρώπινες σχέσεις? Πως δημιουργείται η έλξη? Τι αναζητάμε από τον
άλλον ώστε να λέμε είμαστε ικανοποιημένοι από την σχέση μαζί του?
Λέγοντας
σχέση φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ερωτική, όλες μας γεμίζουν γι αυτό
και τις αναζητάμε. Η αναζήτηση όμως θεριεύει όταν το εσωτερικό μας κενό δεν μας
αποχωρίζεται, η αλήθεια είναι δεν ξέρω αν ποτέ σταματάμε να νιώθουμε μόνοι και
αυτό μάλλον κάνει την συνεχή αναζήτηση μας ενδιαφέρουσα. Οι ερωτικές όμως είναι
κατά βάση αυτές που μας απογοητεύουν και μας γεμίζουν ερωτηματικά. Η έλξη
πιστεύω κάθε φορά βασίζεται σε κάτι που μας λείπει, πάντα με παραξένευε όταν
άκουγα να περιγράφουν τον ιδανικό σύντροφο. Αφού οι ανάγκες και οι επιθυμίες
αλλάζουν δεν γίνεται το ίδιο να σε καλύπτει πάντα, πως γίνεται να ξέρεις τι
ψάχνεις πάντα? Χάνει την μαγεία του. Έτσι βλέποντας ορισμένες καταστάσεις
αναρωτιέμαι πως γίνεται να κολλάμε σε αδιέξοδα. Η ζωή είναι μικρή και απλή για
βάζεις τον εαυτό σου σε διλήμματα. Μην συμβιβάζεσαι για να είσαι σαν τους
άλλους. Αν κάτι τελειώνει υπάρχει λόγος. Αν πάλι κάτι πάει να αρχίσει και σε
κάνει να χαμογελάς χωρίς να ξέρεις γιατί απλά δώστου μια ευκαιρία. Μην πέφτεις
στην παγίδα κάποιου που θα επιθυμούσε απλά να είσαι μέρος της ''αυλής του''.
Είναι σημαντικό να ξεχωρίζουμε το υπαρκτό από το ανύπαρκτο. Έπεσες, σήκω. Δεν
είσαι ο μόνος. Δεν είναι διαφορά σωστού και λάθους πρέπει να διαλέξεις αυτό που
θέλεις και φοβάσαι να διεκδικήσεις. Να είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου και να
παλεύεις για όσα θες και όχι για όσα θέλουν να σου πετάξουν. Μην εθελοτυφλείς
για λίγες στιγμές ψεύτικης ευτυχίας, να είσαι νηφάλιος. Μα εγώ είχα
συναισθήματα, κάναμε όνειρα, είχαμε κοινά...οκ τράβα καζανάκι.. όπως λέει και
μια φράση που μου αρέσει ''έλεγα ότι μοιάζεις με το άλλο μου μισό'' και που
ξέρεις πως το άλλο σου μισό είναι ένα? έχεις γνωρίσει όλο τον πλανήτη? εκτός αν
είσαι στην κατηγορία του απελπισμένου και λες χτύπα κι άλλο θα το αντέξω.. όλα
στο μυαλό είναι τελικά. Ακούω πολλούς να λένε πως έχασαν την πίστη τους στις
σχέσεις, δεν θα εξαιρέσω τον εαυτό μου από αυτό καθώς το πίστευα και εγώ. Μετά
όμως η λογική σε κάνει να σκέφτεσαι το εξής: το άτομο που σε πλήγωσε και σε
απομόνωσε είναι και αυτό αποτραβηγμένο από τους ανθρώπους? άρα εσύ γιατί να
είσαι? Τελικά δεν φοβόμαστε τους ανθρώπους αλλά τις καταστάσεις. Μην έρθει η
μέρα που θα είμαστε μόνοι σε ένα σπίτι γεμάτο έπιπλα. Και τι κάνεις για αυτό?
ζεις με μια ψεύτικη ελπίδας σχέσης? Απαισιόδοξη επιλογή και δεν είναι του τύπου
μου. Καλύτερα μοναξιά παρά εξευτελισμός. Δεν ξέρω αν πρέπει ποτέ να δοθείς
ολοκληρωτικά σε ένα άτομο είναι γεγονός πως δεν θα σε μάθει κανείς καλύτερα
εκτός από τον εαυτό σου. Να δίνεις πράγματα μέχρι εκεί που αντέχεις χωρίς να
χάνεις όσα είσαι και να αλλάζεις τα όρια σου για κάτι που ίσως εκείνο το άτομο
δεν εκτιμήσει ποτέ. Κρίμα, αυτός χάνει! Ενοχές ίσως γεμίσουν το μυαλό σου για
λάθη που πάντα κάνεις εσύ μα σκέψου πως αν ήταν τέλειος θα ήσουν και εσύ. Αλλά
το ωραίο στην ζωή είναι που πάντα είναι απρόβλεπτη και εκεί που νομίζεις πως θα
ζεις για πάντα σε έναν καναπέ αγκαλιά με την merenda και 3 γάτες δίπλα σου κάτι
συναρπαστικό εμφανίζεται στην ζωή σου.. Γίνεται ακόμα καλύτερο όμως όταν ξέρεις
πως είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ΄ όλα όσα είχες ζήσει. Τότε αρχίζει πάλι ο
πόλεμος μεταξύ σωστού και λάθους, αν πρέπει να το κάνεις ή μήπως το μάθει
κανείς και σε σχολιάσει αρνητικά. Μήπως είναι νωρίς ή νιώθεις πως θα καταλήξει
πάλι το ίδιο άδοξα και η ελπίδα ναυαγεί. Το να βρεις καταφύγιο στα μάτια
κάποιου θα γίνει ίσως η μόνη σου σκέψη για κάποιο διάστημα. Μετά θα έρθει έτσι
απλά η μέρα που θα είσαι ελεύθερη να ζεις όπως ήθελες και δεν μπορούσες γιατί ο
καημός και οι ατελείωτες ώρες σε έπνιγαν. Ανακούφιση και ησυχία. Όλα είναι
κύκλος, θα ζήσεις όσα έζησαν και άλλοι και θα σε θυμηθούν όταν θα έχεις ξεχάσει
πως τους γνώρισες. Όμορφο ή άσχημο έτσι γίνεται.
Ελπίζω
ότι γίνεται όμως να είναι για καλό.. τα άσχημα να φύγουν μακριά και όμορφες
εικόνες να γεμίζουν τον ορίζοντα...
Άννα Καμαριωτάκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου